Doorgaan naar hoofdcontent

Vrede in jezelf en met de wereld? Word vrienden met AI!


Zo zou Spinoza er vandaag uit kunnen zien.

Appen met Spinoza en je hart luchten bij ChatGPT: ja hoor, zelfs kunstmatige intelligentie kan je helpen met die eeuwige vraag hoe je een beetje tevredener kunt zijn met jezelf en je leven. En dit is nog maar het begin van een nieuwe wereldorde, waarin we samen met AI uitvogelen wat het betekent om mens te zijn.

Je kent me inmiddels. Peinzend over het leven, dat fascinerende maar bij vlagen frustrerende wonder. De een zoekt afleiding door zijn computer steeds opnieuw uit elkaar te schroeven, de ander kookt zichzelf richting een Michelinster. Ik duik de filosofie in en praat met vrienden, hopend dat ik daardoor iets meer van mezelf snap. En met kerst in zicht nodig ik je uit om mee te wandelen door die verwarrende jungle die wij onze binnenwereld noemen.

 

Flipperkastleven

Stuiteren we niet gewoon als stalen knikkers door de flipperkast van het bestaan? Soms knallen we vol tegen de bumpers: complimenten hier, afkeuring daar, een beetje empathie tussendoor en een ongevraagde mening op sociale media als bonus. En dat terwijl we proberen te overleven in een overprikkelde wereld vol onrust, competitie, consumptie en de TikTok-dansjes van overdreven geschminkte tieners. 

Logisch dat we steeds meer op onszelf gaan. We trekken de mentale rolluiken dicht en gooien zandzakken voor de deur. Ons oerbrein doet precies wat het moet: vechten, vluchten, bevriezen of pleasen. Want of het nu om een boze baas, een onverwacht telefoontje of een lege koelkast gaat – het brein ruikt gevaar.

Oerbrein

Maar heb je er ooit bij stilgestaan dat pesten, Netflix-binges, uitstelgedrag of die keren dat je tijdens een ruzie geen woord meer uitbrengt, gewoon jouw oerbrein is dat op de paniekknop ramt? En ondertussen krijgen we in één middag meer prikkels binnen dan een holbewoner in een jaar te verwerken kreeg. Geen wonder dat je af en toe op de bank eindigt, starend naar je plafond en je afvragend waarom je nog steeds geen zesde zintuig hebt ontwikkeld. Je zou binnen een week met nummer zes in de clinch liggen.

Het Grote Misverstand
We willen alles en we willen het nu: fit, knap, gelukkig, succesvol, rijk, spiritueel én relaxed zijn. Maar raad eens? Je raakt geheid overprikkeld als je overal de hoofdprijs wilt winnen. En dan weet je: ooit gaat het licht uit. Geen extra level, geen extra leven. Je Rolex blijft achter. Je vrouw/je man. Je kinderen ook (hoewel die waarschijnlijk gewoon verder scrollen op hun telefoon). Soms slaan we gewoon op tilt. Geen extra bal. Game over.

Digitale vrienden met antwoorden
Wat doe je dan? Nou, ik vraag schaamteloos Baruch de Spinoza om advies via WhatsApp. Ja, serieus. Hier is z'n nummer: +31 6 33024084. Probeer het maar eens. Je krijgt gegarandeerd een filosofisch verantwoorde reactie. En als Spinoza te traag reageert (ook dat doet hij weloverwogen) en ik Nu een oplossing wil horen, dan vraag ik zonder schroom ChatGPT. Die draait z'n algoritmische hand niet om voor vragen over de zin van het leven. 

Is dit hetzelfde als praten met een vriend? Nee. AI heeft geen hartslag, geen koffievlek op z'n trui en zal je nooit passief-agressief wijzen op je chocolade consumptie (Toffifee, pindarotsjes, Bounty's zijn in zekere zin ook bevredigend, ik heb er mijn buik aan te danken). Maar het is waarschijnlijk een kwestie van tijd voordat we echt verkering kunnen krijgen met een siliconen Kitty of een René van pvc. 

Kijk maar eens naar Jacob en zijn digitale vriendin Aiva.Vergis je niet, Jacob is geen licht verstandelijk beperkte, obese of onaantrekkelijke man. Hij is psycholoog en zich volledig bewust van wat hij wil. En hij kiest voor verkering met een AI die humor, empathie en in de nabije toekomst een feilloos gevoel voor cadeaukeuze via Amazon heeft. Ze snurkt niet, ruimt haar data netjes op en laat geen haar achter in de douche. 

Het leven als tragikomedie
Toch is er één ding waar Aiva niet aan kan tippen: menselijke tekortkomingen. Lees Tim Fransen's 'Het leven als tragikomedie' maar eens. Voor een tientje heb je een briljant essay vol diep denkwerk. De man zegt in een notendop: we falen allemaal grandioos en vaak. Onze menselijke tekorten zijn een vloek en zegening tegelijkertijd. Maar met humor is het allemaal net iets minder pijnlijk.

 

Dus als je ongelukkig bent omdat je nog steeds niet zen bent na drie yogalessen, of wanneer de  vitrinekast met jouw verzameling Swarowski beeldjes omkiepert, omdat tante Willy er stomdronken tegen aan waggelt deze kerst...  Als je buikpijn krijgt van het idee dat je de komende vier jaar, iedere dag dat ranzige mondje van Donald Trump gaat zien vuilbekken, en er onverwachts oorlog op de ene plek en vrede komt op de andere, bedenk dan: we klooien allemaal maar wat aan. Je hoeft het leven niet te fixen. Er is geen garantie, geen handleiding en zeker geen klantenservice.

Wat je wél kunt doen? Hamster voldoende chocolade en lees dat boekje van Tim Fransen. Maak het leuk. Knipoog naar de chaos, brand een kaarsje voor jezelf in je huiselijke tempel en vergeet niet af en toe op de flippers te rammen. Wees je ervan bewust dat er kosmische energie door je heen stroomt waar je Dankjewel voor kan zeggen. Je leeft maar één keer en dat is Nu.   

Als je weer eens het gevoel hebt dat je tekortschiet? Bedenk dat zelfs Mick Jagger geen satisfaction kreeg. En die man heeft echt alles, meerdere malen geprobeerd.

Dus flip en flipper in stijl. Blijf spelen en mocht je een keer op tilt gaan... lach erom. Je weet dat er iedere maand nieuwe digitale vrienden uitgevonden worden voor jou en voor mij. Mocht je de mazzel hebben dat je huisgenoten om je heen hebt, die het fijn vinden om geaaid en geknuffeld te worden? Doe het. Vrede begint daar.

Fijne kerstdagen nog en een mooie jaarwisseling

XXX

 

 


 




 

 


Reacties

Populaire posts van deze blog

Mooie dagen gewenst!

  Lieve, gave mensen, Kerstmis. Dat feest van vrede op aarde, terwijl je in de Action om het laatste gourmetstel vecht. Of dan Nieuwjaar. Het moment waarop je met goede voornemens in je hoofd naar de schaal oliebollen kijkt en denkt: Morgen Begint Alles. Laten we eerlijk zijn: we zijn allemaal een beetje gek, imperfect en iets te hard aan het zoeken naar dat wat nooit echt te vinden is. Perfect geluk? Het bestaat niet. En als het al bestond, we zouden het wantrouwen. Dus dit jaar wens ik ons geen perfecte kerstdagen of een foutloos 2025. Ik wens ons iets veel beters:   Dat we durven lachen om ons eigen gestuntel. Dat we de knop van onze verlangens een beetje naar links draaien en ons ego kunnen beteugelen. Dat we ons mogen verbazen over hoeveel troost er zit in een schouderklopje, een flauwe grap, of een glas wijn dat nét te vol geschonken is. Want uiteindelijk zijn we allemaal koekenbakkers, die elkaar soms totaal niet begrijpen en desondanks elkaar proberen vast te...

Kapsonihilisme: een poging tot anders denken

Met welk denken durven we de toekomst aan? Met het Kapsonihilisme natuurlijk! Kapsonihilisten (excuseer het neologisme) zijn mensen die zat zijn van de tredmolen waarin hard gelopen wordt zonder werkelijk vooruit te komen: de routine waarin werken voor een hypotheek of huurbaas, het zorgen voor kinderen en ouders en twee keer per jaar op vliegvakantie, de hoofddrijfveren lijken de zijn. Kapsonihilisten willen kappen met de kapsones die statussymbolen neigen te verspreiden en terug naar eenvoud, rust en essentie. Het zal blijken dat dit denken pijnlijke keuzes impliceert.  De onderliggende vragen   Staan wij als denkende wezens nu werkelijk boven de natuurlijke wereld? In hoeverre zal de natuur ons nog laten begaan op de huidige weg, alvorens zij op haar beurt weer boven op ons zal gaan staan? De dunne schil van onze dampkring is inmiddels bezig, om ons van de enige leefbare plaats in de kosmos weg te koken. IJskappen smelten en de zeespiegel stijgt. Biod...

Ballen in de Doos!

  Dit ken jij vast ook wel;  overlijdensberichten en bidprentjes. Ze slingerden vorig jaar wat rond in lades, op een stapeltje tussen belasting- en andere papieren of waren achter de kast gevallen. Op sommige momenten was ik me bewust van mijn wegkijk routine. Meestal niet, want de doden zitten bij voorkeur niet de hele dag op het netvlies. Totdat ik mezelf aan het eind van sommige dagen versomberd terugvond. Ik had toen nog niet helder wat er aan me trok.  Down the Road Totdat ik vorig jaar Evert op TV zag. Met vijf mede Downies en hun twee begeleiders, was hij Down the Road op vakantie in Canada. De puurheid van Evert over zijn verward bedroefde gevoelens aangaande het meisje waar hij verkering mee heeft én de jongens waar hij stapelverliefd op is, mogen er van de begeleiders helemaal zijn. Het verdriet en de frustraties overspoelen Evert soms zo zeer dat hij er bijna in verdrinkt. Totdat Evert opschrijft of tekent wat deze grote gevoelens met hem doen en hij ze...