Dit ken jij vast ook wel; overlijdensberichten en bidprentjes. Ze slingerden vorig jaar wat rond in lades, op een stapeltje tussen belasting- en andere papieren of waren achter de kast gevallen. Op sommige momenten was ik me bewust van mijn wegkijk routine. Meestal niet, want de doden zitten bij voorkeur niet de hele dag op het netvlies. Totdat ik mezelf aan het eind van sommige dagen versomberd terugvond. Ik had toen nog niet helder wat er aan me trok.
Down the Road
Totdat ik vorig jaar Evert op TV zag. Met vijf mede Downies en hun twee begeleiders, was hij Down the Road op vakantie in Canada. De puurheid van Evert over zijn verward bedroefde gevoelens aangaande het meisje waar hij verkering mee heeft én de jongens waar hij stapelverliefd op is, mogen er van de begeleiders helemaal zijn. Het verdriet en de frustraties overspoelen Evert soms zo zeer dat hij er bijna in verdrinkt. Totdat Evert opschrijft of tekent wat deze grote gevoelens met hem doen en hij ze in zijn verdrietjes dooske kan parkeren. Daarna is Evert weer volledig present bij het wel en wee van zijn groepsgenoten. Wat een briljante en respectvolle interventie van begeleider Dieter.
De grote stilte
Ik had ook behoefte aan iets dat grenzen trekt bij het rond stuiterend verdriet dat ook in mij zit. Een parkeerplaats voor de dingen die er toe doen maar die er niet meer zijn. Dingen die over verloren en plotseling vertrokken mensen gaan. Voor de ervaringen die we deelden maar die tevens onvermijdelijke herinneringen zijn geworden. Vorig jaar gingen de laatste taaie tantes uit mijn familie, en enkele moeders van vrienden naar de eeuwigheid. Dit jaar gingen goede buur Huib, ex collega’s Rini en Ine en ook vriendneef Frank voorgoed naar de Grote Stilte. Hun gedachtekaarten zitten nu in mijn eigen verdrietdoos.
Zinnen
En jij kent het vast ook wel. De talloze keren dat de
herinneringen aan speciale mensen, hand in hand met dat kille besef omhoog
komen. Waarna je begrijpt dat de leegte die zij achterlaten echt niet meer door
hen zelf ingevuld zal worden, maar wel door de zinnen in het verhaal dat ze aan
het worden zijn.
Ik hoop dat jij ook een manier hebt die voor jou werkt. Naast De Doos heb ik ook een plek waar ik concertkaartjes, buttons, foto’s, armbandjes, niet gebruikte consumptiebonnen, schelpen en andere herinneringen aan de speciale momenten met speciale mensen bewaar. Ik wens ons allemaal een hele fijne en gedenkwaardige kerst. Een bal in de blije doos als herinnering.
Reacties
Een reactie posten