Doorgaan naar hoofdcontent

Open brief en een dikke SORRY aan de verdwenen natuur




Beste vlinders, paardenbloemen, Blauwvin tonijnen en al die andere kwijnende wezens

Ineens zitten jullie met zo veel soorten tegelijkertijd in de penarie dat wij - de mensen die jullie vangen, opeten en met een gifspuit op je kop zitten - ons ernstige zorgen maken. Misschien niet eens zozeer om jullie, maar om wat er met ons gaat gebeuren als jullie voor eeuwig uit onze wereld gaan verdwijnen. Zo zijn wij. Eigen belang eerst. Sorry.

Ik weet dat vlinders geen kranten lezen. Paardenbloemen geen journaal kijken en ook geen auto rijden. Jullie hebben ook geen Facebook of Insta. Daarom vinden we jullie eigenlijk zo bijzonder en mooi. Jullie zijn er gewoon. Maar binnenkort zijn jullie er misschien wel geweest. Vanuit hier wil ik laten weten hoe verschrikkelijk treurig ik me hier over voel.. 

Daarom hoop ik me iets beter te voelen als ik Sorry tegen jullie kan zeggen nu het nog kan. Sorry kun je vergelijken met de zon die doorbreekt na een heftige hagelbui die je op je paardenbloemenkop hebt gehad. Of voor een tonijn voelt sorry denk ik, zoals een lekkere kleine vis die je net nog vangt voordat de zon opkomt. 

Sorry aan de bomen die we hebben gekapt om onze luxe hardhouten kozijnen en vloeren mee te maken. Mensen hebben namelijk ook nesten nodig om veilig, droog en warm te kunnen zorgen voor hun jonkies. We willen mooie nesten. Sorry.

Waar de mensen zelf wonen, hebben ze ook een potje van hun habitat gemaakt. Heel apart.  Ze maken de lucht vies, het water smerig en het land of de bossen waar ze tussen wonen maken ze ook stuk. Door te kappen en spuiten. De mensen die vroeger heel veel verstand hadden van de natuur noemen we Boeren. 

Vroeger wisten ze alles over evenwicht tussen zaaien en oogsten. Bemesten, wissellandbouw en hoe bloemen en kruiden zorgen voor bijen en honing. Hoeveel dieren er gezond op een hectare kunnen leven. Van die dingen. Sorry dat de boeren dit vergeten zijn vanwege de neiging van mensen om altijd meer plezier en gemak te willen hebben. 

De mensen hebben iets slims uitgevonden om dat plezier en gemak te verzamelen. Ze noemen het Geld. Laat dat aan een mens zien en hij/zij raakt helemaal in de war. Ze gaan ineens dingen kopen die ze niet nodig hebben. Waarvoor ze elkaar dood willen maken of waarvoor ze elkaar en hun oorsprong verraden. Stel je voor dat de bijen op die manier met honing om zouden gaan… Sorry, ik draaf door. Ik hoop dat je mij nog gelooft, lieve natuur, nadat ik al acht keer sorry heb gezegd. Negen keer nu. 

Die boeren dus. Die hebben wraak genomen op de grillige weilanden door er jarenlang één soort plant op te zetten. Die planten worden niet door de mensen opgegeten, maar door de varkens, koeien, kippen en geiten die vlakbij het nest van de boeren wonen. Die dieren maken we zo snel mogelijk groot en dood om ze op te eten of naar China te brengen. ( China is een land waar heel veel mensen wonen en daar zijn alle varkens nu ziek omdat met hun allen op een kluitje wonen. Vandaar.) De Chinezen geven dus van dat geld aan onze boeren in Nederland en die gaan dan nog meer varkens, geiten, kippen en koeien…. Je begrijpt het wel. Meer meer meer. Groei groei groei. 

Lieve natuur...
Natuurlijk zijn niet alleen de boeren schuldig. Alle mensen zijn schuldig. Afzonderlijk kunnen mensen heel wijs, vriendelijk, slim en onschuldig zijn. Maar in groepen zijn het ineens wezens die zichzelf met anderen gaan vergelijken. Ze willen altijd beter en machtiger zijn dan andere mensen. Jullie concurreren trouwens ook wel met elkaar en eten elkaar soms op ruwe wijze, levend en al op.  

Wij maken daar dan weer enge filmpjes van waar we ons verbazen en gruwen bij de wonderen en de  hardheid van de natuur. Maar jullie gaan zelden zo ver, dat je niet meer in je eigen nest kunt leven. Wij gaan in oorlog met elkaar om te winnen wat we eigenlijk al verloren hadden: onze onschuld.
Daarom zeg ik Sorry. Omdat mensen altijd meer willen hebben dan andere mensen moeten jullie het nu bezuren. De mensen zijn wakker aan het worden. Ze vinden het echt erg als er planten en dieren uitsterven. Maar niet erg genoeg. Sorry. Wat zou ik je graag de prachtige documentaires laten zien over de Wonderen der Aarde. Je zou verliefd worden op jezelf. Echt. Ik meen het. 

Mensen houden pas op als het echt, echt, echt niet anders kan. Tot die tijd verzinnen ze allerlei redenen om niet in beweging te hoeven komen. Mensen veranderen meestal omdat de wereld om hun heen ze dwingt. Zoals toen, toen een komeet 65 miljoen jaar geleden bijna alle leven op aarde uitwiste. Zoals ijstijden de oerwouden wegvaagden. Misschien moet er zoiets gebeuren. Tot die tijd aanbreekt zal het hakken, spuiten, dumpen en vergiftigen doorgaan. We weten het maar we zijn handelingsonbekwaam. Sorry daarvoor. 

Word dus maar boos op ons. Laat de aarde maar beven en koken. Je hebt al veertig graden koorts gehad in Nederland afgelopen zomer. Gooi maar golven over ons land. Neem onze redenen voor dwaasheid weg. Verklaar ons de oorlog of misschien heb je dat al gedaan. Ik zou het pijnlijk vinden maar verdiend. Je hoeft er geen sorry voor te zeggen. Dat is aan ons. Sorry dus. Na. Tuur.  


Voor Franstalige activisten zoals de bio mensen van Leyssart. (met dank aan Deepl.com voor de vertaling)

Chers papillons, pissenlits, thons rouges et toutes ces autres créatures en déclin.

Soudain, vous avez tellement de problèmes avec tant d'espèces en même temps que nous - les gens qui vous attrapent, vous mangent et s'assoient sur votre tête avec une seringue empoisonnée - sommes très inquiets. Peut-être pas tant à cause de vous, mais à cause de ce qui nous arrivera si vous disparaissez de notre monde pour toujours. C'est ainsi que nous sommes. L'intérêt personnel d'abord. Excusez-nous.

Je sais que les papillons ne lisent pas les journaux. Les pissenlits ne regardent pas les infos et ne conduisent pas de voiture non plus. Tu n'as ni Facebook ni Insta non plus. C'est pourquoi nous vous trouvons si spéciale et si belle. Vous êtes juste là. Mais bientôt, tu y seras peut-être allé. D'ici, je tiens à vous faire savoir à quel point je suis très triste à ce sujet....

C'est pourquoi j'espère me sentir un peu mieux quand je pourrai m'excuser auprès de vous pendant que je le peux encore. Désolé peut être comparé au soleil qui s'est levé après une forte tempête de grêle que vous aviez sur la tête de votre pissenlit. Ou pour un thon qui est désolé, je pense, comme un joli petit poisson qu'on attrape juste avant le lever du soleil.

Nous nous excusons pour les arbres que nous avons coupés pour fabriquer nos planchers et cadres de bois franc de luxe. Les gens ont aussi besoin de nids pour s'occuper de leurs jeunes en toute sécurité, au sec et au chaud. Nous voulons de belles portées. Désolée.

Là où les gens vivent, ils ont aussi fait de leur habitat un jeu. Très spécial.  Ils rendent l'air sale, l'eau polluée et la terre ou les forêts entre lesquelles ils vivent les détruisent. En coupant et en pulvérisant. Les gens qui en savaient beaucoup sur la nature s'appellent les Agriculteurs.

Ils savaient tout sur l'équilibre entre le semis et la récolte. Fertiliser, changer l'agriculture et comment les fleurs et les herbes fournissent les abeilles et le miel. Combien d'animaux peuvent vivre sainement sur un hectare. De ces choses. Désolé que les agriculteurs aient oublié cela à cause de la tendance des gens à vouloir toujours avoir plus de plaisir et de commodité.

Les gens ont inventé quelque chose d'intelligent pour recueillir ce plaisir et la commodité. Ils appellent ça l'argent. Montrez ça à un homme et il ou elle devient tout confus. Ils commencent soudainement à acheter des choses dont ils n'ont pas besoin. Pour lesquels ils veulent s'entretuer ou pour lesquels ils se trahissent mutuellement et leur origine. Imaginez si les abeilles traitaient le miel de cette façon... Désolé, je deviens fou. J'espère que vous me croyez encore, chère nature, après que je me sois excusé huit fois. Neuf fois maintenant.

Alors, ces fermiers. Ils se sont vengés des prairies capricieuses en y mettant une sorte de plante depuis des années. Ces plantes ne sont pas mangées par les gens, mais par les cochons, les vaches, les poulets et les chèvres qui vivent près du nid des fermiers. Nous faisons en sorte que ces animaux soient grands et morts dès que possible pour les manger ou les amener en Chine. (La Chine est un pays où beaucoup de gens vivent et où tous les cochons sont maintenant malades parce qu'ils vivent tous en touffe. Donc...) Les Chinois donnent donc cet argent à nos agriculteurs aux Pays-Bas et ils vont encore plus de cochons, de chèvres, de poulets et de vaches.... Vous comprenez. Encore plus de détails. Croissance croissance croissance croissance croissance croissance.

Chère nature....
Bien sûr, il n'y a pas que les agriculteurs qui sont à blâmer. Tout le monde est coupable. Individuellement, les gens peuvent être très sages, amicaux, intelligents et innocents. Mais en groupe, ils deviennent soudain des créatures qui se comparent aux autres. Ils veulent toujours être meilleurs et plus puissants que les autres. D'ailleurs, vous êtes aussi en compétition les uns avec les autres et vous vous mangez parfois les uns les autres de façon brutale, vivants et tout. 

Nous en faisons des films effrayants, où nous sommes surpris et horrifiés par les miracles et la dureté de la nature. Mais vous allez rarement si loin que vous ne pouvez plus vivre dans votre propre nid. Nous partons en guerre l'un contre l'autre pour gagner ce que nous avions déjà perdu : notre innocence.

C'est pour ça que je m'excuse. Parce que les gens veulent toujours plus que les autres, vous devez souffrir maintenant. Les gens se réveillent. Ils détestent vraiment quand les plantes et les animaux meurent. Mais pas assez mal. Désolée. Comme j'aimerais vous montrer les beaux documentaires sur les Miracles de la Terre. Tu tomberais amoureux de toi-même. Vraiment. Je le pense vraiment.

Les gens ne s'arrêtent que quand il n'y a vraiment, vraiment, vraiment pas d'autre moyen. D'ici là, ils inventent toutes sortes de raisons pour ne pas avoir à déménager. Les gens changent habituellement parce que le monde qui les entoure les force. Comme alors, quand une comète il y a 65 millions d'années a anéanti presque toute vie sur terre. Comme les périodes glaciaires qui ont anéanti les forêts vierges. Peut-être que quelque chose comme ça devrait arriver. D'ici là, le hachage, la pulvérisation, le déversement et l'empoisonnement se poursuivront. Nous savons, mais nous sommes incapables d'agir. Je suis désolé pour ça.

Alors mets-toi en colère contre nous. Que la terre tremble et bouille. Vous avez déjà eu 40 degrés de fièvre aux Pays-Bas l'été dernier. Lancez des vagues sur notre pays. Enlevez les raisons de nos bêtises. Declarez nous la guerre ou peut-être l'avez-vous déjà fait. Je ferais du mal, mais je le mérite. Tu n'as pas à t'excuser. C'est à nous de décider. Vraiment désolé.  

Reacties

Populaire posts van deze blog

Mooie dagen gewenst!

  Lieve, gave mensen, Kerstmis. Dat feest van vrede op aarde, terwijl je in de Action om het laatste gourmetstel vecht. Of dan Nieuwjaar. Het moment waarop je met goede voornemens in je hoofd naar de schaal oliebollen kijkt en denkt: Morgen Begint Alles. Laten we eerlijk zijn: we zijn allemaal een beetje gek, imperfect en iets te hard aan het zoeken naar dat wat nooit echt te vinden is. Perfect geluk? Het bestaat niet. En als het al bestond, we zouden het wantrouwen. Dus dit jaar wens ik ons geen perfecte kerstdagen of een foutloos 2025. Ik wens ons iets veel beters:   Dat we durven lachen om ons eigen gestuntel. Dat we de knop van onze verlangens een beetje naar links draaien en ons ego kunnen beteugelen. Dat we ons mogen verbazen over hoeveel troost er zit in een schouderklopje, een flauwe grap, of een glas wijn dat nét te vol geschonken is. Want uiteindelijk zijn we allemaal koekenbakkers, die elkaar soms totaal niet begrijpen en desondanks elkaar proberen vast te...

Kapsonihilisme: een poging tot anders denken

Met welk denken durven we de toekomst aan? Met het Kapsonihilisme natuurlijk! Kapsonihilisten (excuseer het neologisme) zijn mensen die zat zijn van de tredmolen waarin hard gelopen wordt zonder werkelijk vooruit te komen: de routine waarin werken voor een hypotheek of huurbaas, het zorgen voor kinderen en ouders en twee keer per jaar op vliegvakantie, de hoofddrijfveren lijken de zijn. Kapsonihilisten willen kappen met de kapsones die statussymbolen neigen te verspreiden en terug naar eenvoud, rust en essentie. Het zal blijken dat dit denken pijnlijke keuzes impliceert.  De onderliggende vragen   Staan wij als denkende wezens nu werkelijk boven de natuurlijke wereld? In hoeverre zal de natuur ons nog laten begaan op de huidige weg, alvorens zij op haar beurt weer boven op ons zal gaan staan? De dunne schil van onze dampkring is inmiddels bezig, om ons van de enige leefbare plaats in de kosmos weg te koken. IJskappen smelten en de zeespiegel stijgt. Biod...

Ballen in de Doos!

  Dit ken jij vast ook wel;  overlijdensberichten en bidprentjes. Ze slingerden vorig jaar wat rond in lades, op een stapeltje tussen belasting- en andere papieren of waren achter de kast gevallen. Op sommige momenten was ik me bewust van mijn wegkijk routine. Meestal niet, want de doden zitten bij voorkeur niet de hele dag op het netvlies. Totdat ik mezelf aan het eind van sommige dagen versomberd terugvond. Ik had toen nog niet helder wat er aan me trok.  Down the Road Totdat ik vorig jaar Evert op TV zag. Met vijf mede Downies en hun twee begeleiders, was hij Down the Road op vakantie in Canada. De puurheid van Evert over zijn verward bedroefde gevoelens aangaande het meisje waar hij verkering mee heeft én de jongens waar hij stapelverliefd op is, mogen er van de begeleiders helemaal zijn. Het verdriet en de frustraties overspoelen Evert soms zo zeer dat hij er bijna in verdrinkt. Totdat Evert opschrijft of tekent wat deze grote gevoelens met hem doen en hij ze...