Doorgaan naar hoofdcontent

Leyssart dl 3


 

Vooruit met de geit

Het komt waarschijnlijk door de roze bril en de overweldigende natuur. Door de wijze lessen van Regine over de kwetsbare balans tussen temperatuur van de melk of de bacteriën, om een biologische geitenkaas kunnen maken. Of door wat Theo weet over de samenwerking tussen ondergrondse schimmels en de bomen in de bossen rond Leyssart.

Maar eigenlijk is het ontkenning en niet willen weten. Geiten geven melk nadat ze jongen hebben gekregen. Maar om een kudde niet al te groot te laten worden moeten de meesten weg.
Sowieso niet te veel bokken in de groep. Dat geeft onrust en strijd tussen de mannen. De bokjes zijn dus de klos. Maar ook de vrouwelijke geitjes blijven meestal niet bij hun moeder. 

Toen het Franse platteland nog niet onder grootschaligheid gebukt ging, werden de jonge geiten en lammetjes van de Dordogne door de eigen boer vetgemest. Na een aantal maanden zijn ze slachtrijp en konden ze naar speciaal hiervoor uitgeruste abattoirs. De mensen in de Dordogne betaalden een redelijke prijs voor in kalmte rijp geworden geitenvlees zodat iedereen tevreden kon zijn. De producent, de verwerkers en de consumenten.


Maar hier is drastisch verandering in gekomen. In noord Europa wordt steeds meer geitenkaas gegeten. Het is minder vet, bevat minder lactose en het is smaakvol. In 2018 verrezen er in het toch al overvolle Noord-Brabant, mega geitenbedrijven van soms wel meer dan 18.000 dieren. Ondanks uitbraken van Q koorts. 

Ondanks de prijs die milieu en de omwonenden betalen in de vorm van verlies aan diversiteit, stankoverlast en gezondheidsbedreigingen. Geiten kunnen in deze stallen geen natuurlijk gedrag hebben. Ze willen klimmen, grazen, nieuwsgierig door bossages struinen en vooral ook een groepshiërarchie vestigen. Hun horens zijn verwijderd en dus valt er weinig te ‘bokken’. 
Wat deze staldieren rest, is eten en twee keer per dag in een carrousel te gaan staan om leeg gemolken te worden. Zelfs de paring met een echte bok is er niet meer bij. Een rietje met diepvries sperma kunnen ze krijgen in de herfst. Maar het allerergste is toch wel de overproductie van goed en smaakvol vlees.

 De gevolgen

De jonge geitjes in Nederland worden binnen een krappe twee maanden door vetmesters op gewicht gevoerd. Vervolgens gaan ze op een belastend en stresserend transport, duizend kilometer naar Bergerac of zelfs verder naar Spanje of Italië. En daar verstoort de overvloed aan geïmporteerd, spotgoedkoop geitenvlees de locale markt. Zeker in de Dordogne is dat het geval. 

We weten het niet zeker, maar hoogstwaarschijnlijk worden de pieken in het aanbod
van jonge geiten, uiteindelijk tot huisdiervoeder verwerkt: dat levert soms meer op dan een kiloknaller geiten vlees in een Franse supermarkt. 
In Frankrijk bestaat een markt traditie waarbij consumenten vrijwel rechtstreeks bij de producent kunnen kopen. Hierdoor ontstaat een band tussen beide partijen. Complimenten, aanwijzingen of kritiek zorgen ervoor dat boeren hun best blijven doen voor kwaliteit en gezond voedsel. Consumenten weten wie ze dankbaar moeten zijn voor hun eerste levensbehoefte. Een mooi evenwicht dat in Nederland met de komst van de supermarkt ernstig verstoord is.  


De wetenschap dat jonge geiten dit lot beschoren is, gooit natuurlijk roet in het romantische eten.    
Maar wacht even. Heb jij ooit geitenvlees gegeten? 
Ik wel en ik wist niet wat ik mee maakte. Zo verrassend lekker en smaakvol. Een delicatesse! Ik verwachtte een bijsmaak zoals schapenvlees dat kan hebben, maar geen spoortje hiervan.

Probeer het eens een keer en je bent om. Dat beloof ik je. Daarnaast help je mee om het imago van geitenvlees te verbeteren als je zelf een positieve ervaring hebt gehad. 

Kijk hier eens voor recepten voor geitenvlees en hier voor de smaakbeschrijving van geitenvlees. Onno Kleyn, de smaakpastoor beschrijft waar je in Nederland moet zijn voor goed geitenvlees. 

Over het natuurlijke gedrag van geiten moet ik het een andere keer maar eens hebben.

 Aller de l'avant avec la chèvre

C'est probablement à cause des lunettes roses et de la nature écrasante. Grâce aux sages leçons de Regine sur l'équilibre délicat entre la température du lait ou des bactéries, pour être en mesure de faire un fromage de chèvre biologique. Ou par ce que Theo sait de la coopération entre les champignons souterrains et les arbres dans les forêts autour de Leyssart.
 
Mais en fait, c'est du déni et ne pas vouloir savoir. Les chèvres donnent du lait après avoir mis bas. Mais pour ne pas laisser un troupeau devenir trop gros, la plupart d'entre eux doivent partir.

Il n'y a pas beaucoup de chèvres dans le groupe de toute façon. Cela provoque des troubles et des luttes entre les hommes. Donc, c'est la fin de l'argent. Mais aussi les chèvres femelles ne restent généralement pas avec leur mère.
Quand la campagne française n'était pas encore accablée par les grandes étendues, les jeunes chèvres et agneaux de la Dordogne étaient engraissés par leur propre fermier. Après quelques mois, ils étaient prêts pour l'abattage et pouvaient se rendre dans des abattoirs spécialement équipés. Les habitants de la Dordogne payaient un prix raisonnable pour la viande de chèvre qui avait mûri en paix afin que tous puissent être satisfaits. Le producteur, les transformateurs et les consommateurs.

Mais la situation a radicalement changé. En Europe du Nord, on mange de plus en plus de fromage de chèvre. Il est moins gras, contient moins de lactose et est savoureux. En 2018, dans la province déjà surpeuplée du Brabant septentrional, des élevages de chèvres de plus de 18 000 têtes ont vu le jour. Malgré l'apparition de la fièvre Q.

Malgré le prix que l'environnement et les riverains doivent payer sous forme de perte de diversité, de nuisances olfactives et de menaces pour la santé. Les chèvres ne peuvent pas avoir un comportement naturel dans ces stalles. Ils veulent grimper, brouter, se promener curieusement dans les buissons et surtout, ils veulent établir une hiérarchie de groupe. Leurs cornes ont été enlevées, il n'y a donc pas grand-chose à "mâcher".

Ce qui reste à ces animaux, c'est de manger et de se tenir debout dans un carrousel deux fois par jour pour être traites vides. Même l'accouplement avec une vraie chèvre n'est plus possible. Ils peuvent obtenir une paille avec du sperme congelé à l'automne. Mais le pire, c'est la surproduction de viande bonne et savoureuse.

Les consquences

Aux Pays-Bas, les enfants sont nourris au poids par des engraisseurs en l'espace de deux mois seulement. Ils partent ensuite pour un transport stressant et stressant, à mille kilomètres de Bergerac ou même plus loin, vers l'Espagne ou l'Italie. Et là, l'abondance de viande de chèvre importée et bon marché perturbe le marché local. Surtout en Dordogne, c'est le cas.

Nous n'en sommes pas certains, mais il est fort probable que les pointes de l'offre seront les suivantes à partir de jeunes chèvres, transformées en aliments pour animaux de compagnie : cela donne parfois plus d'un kilo de viande de chèvre dans un supermarché français.

En France, il existe une tradition de marché où les consommateurs peuvent acheter presque directement au producteur. Cela crée un lien entre les deux parties. Des compliments, des instructions ou des critiques garantissent que les agriculteurs continuent à faire de leur mieux pour une alimentation saine et de qualité. Les consommateurs savent qui remercier pour leurs produits de première nécessité. Un bon équilibre qui a été sérieusement bouleversé aux Pays-Bas avec l'arrivée du supermarché. 


Le fait de savoir que les jeunes chèvres subiront ce sort les met naturellement dans l'embarras.   

Mais attendez une minute. Avez-vous déjà mangé de la viande de chèvre ? Je l'ai fait et je ne savais pas ce que je vivais. Si étonnamment savoureux et savoureux. Une délicatesse ! Je m'attendais à un goût similaire à celui du mouton, mais sans aucune trace.
Essayez et c'est fini. Je vous le promets. De plus, vous contribuerez à améliorer l'image de la viande caprine si vous avez vous-même vécu une expérience positive.
 
Vous trouverez ici des recettes pour la viande de chèvre et ici la description du goût de la viande de chèvre. Onno Kleyn, le pasteur du goût, décrit où aller aux Pays-Bas pour acheter de la bonne viande de chèvre.
 
Je parlerai du comportement naturel des chèvres une autre fois.


Reacties

Populaire posts van deze blog

Mooie dagen gewenst!

  Lieve, gave mensen, Kerstmis. Dat feest van vrede op aarde, terwijl je in de Action om het laatste gourmetstel vecht. Of dan Nieuwjaar. Het moment waarop je met goede voornemens in je hoofd naar de schaal oliebollen kijkt en denkt: Morgen Begint Alles. Laten we eerlijk zijn: we zijn allemaal een beetje gek, imperfect en iets te hard aan het zoeken naar dat wat nooit echt te vinden is. Perfect geluk? Het bestaat niet. En als het al bestond, we zouden het wantrouwen. Dus dit jaar wens ik ons geen perfecte kerstdagen of een foutloos 2025. Ik wens ons iets veel beters:   Dat we durven lachen om ons eigen gestuntel. Dat we de knop van onze verlangens een beetje naar links draaien en ons ego kunnen beteugelen. Dat we ons mogen verbazen over hoeveel troost er zit in een schouderklopje, een flauwe grap, of een glas wijn dat nét te vol geschonken is. Want uiteindelijk zijn we allemaal koekenbakkers, die elkaar soms totaal niet begrijpen en desondanks elkaar proberen vast te...

Kapsonihilisme: een poging tot anders denken

Met welk denken durven we de toekomst aan? Met het Kapsonihilisme natuurlijk! Kapsonihilisten (excuseer het neologisme) zijn mensen die zat zijn van de tredmolen waarin hard gelopen wordt zonder werkelijk vooruit te komen: de routine waarin werken voor een hypotheek of huurbaas, het zorgen voor kinderen en ouders en twee keer per jaar op vliegvakantie, de hoofddrijfveren lijken de zijn. Kapsonihilisten willen kappen met de kapsones die statussymbolen neigen te verspreiden en terug naar eenvoud, rust en essentie. Het zal blijken dat dit denken pijnlijke keuzes impliceert.  De onderliggende vragen   Staan wij als denkende wezens nu werkelijk boven de natuurlijke wereld? In hoeverre zal de natuur ons nog laten begaan op de huidige weg, alvorens zij op haar beurt weer boven op ons zal gaan staan? De dunne schil van onze dampkring is inmiddels bezig, om ons van de enige leefbare plaats in de kosmos weg te koken. IJskappen smelten en de zeespiegel stijgt. Biod...

Ballen in de Doos!

  Dit ken jij vast ook wel;  overlijdensberichten en bidprentjes. Ze slingerden vorig jaar wat rond in lades, op een stapeltje tussen belasting- en andere papieren of waren achter de kast gevallen. Op sommige momenten was ik me bewust van mijn wegkijk routine. Meestal niet, want de doden zitten bij voorkeur niet de hele dag op het netvlies. Totdat ik mezelf aan het eind van sommige dagen versomberd terugvond. Ik had toen nog niet helder wat er aan me trok.  Down the Road Totdat ik vorig jaar Evert op TV zag. Met vijf mede Downies en hun twee begeleiders, was hij Down the Road op vakantie in Canada. De puurheid van Evert over zijn verward bedroefde gevoelens aangaande het meisje waar hij verkering mee heeft én de jongens waar hij stapelverliefd op is, mogen er van de begeleiders helemaal zijn. Het verdriet en de frustraties overspoelen Evert soms zo zeer dat hij er bijna in verdrinkt. Totdat Evert opschrijft of tekent wat deze grote gevoelens met hem doen en hij ze...