Horse with No Name

 

Ze had aquamarijnen poezenogen die door de lokken van haar sluike haren speurden. Vanuit Nederwetten, een kerkje met café en een paar boerderijen, kwam Harriet de laatste weken steeds op haar omafiets naar Ziedenie gefietst. Mijn eerste puppy love was in de meivakantie van 1977 gesneuveld. Ik staarde in het zwarte gat van een lange lege zomer. Maar zij sleurde mij voor de poorten van de verveling weg.

In Nuenen was Ziedenie het jongerencentrum voor de alto’s. OnderOns was de mancave voor de rockers / hefto's, die af en toe een broeierig uitstapje maakten naar Ziedenie. En speciaal vanwege hun dwingende verzoekplaatjes voor punk, kochten we ook die maar. "Draait de Stranglers eens," terwijl een doorgesnoven met een kapot bierglas in zijn eigen onderarm prikte. Samen met Ton was ik verantwoordelijk voor de muziek- en de zaterdagavond disco. We hadden de sleutel van de L-vormige keet. Zodat we de top-40 singletjes, die we in Geldrop bij de Heikrekel gekocht hadden, uit konden proberen.

Ik voelde me rijk en belangrijk. Op de bruine rib fuwelen banken kon ik languit en ongestoord met mijn tweede liefje liggen. Luisteren naar de nieuwe LP van Solution of Rare Earth met die lange drumsolo erin. Weg zweven op eindeloze zoenen. Mijn moeder had het allemaal prima gevonden toen ze ons op de zolder van ons huis verstrengeld achter mijn drumstel had zien liggen. 

Maar mijn vader was streng: “Niet Onder Mijn Dak”. Dus was Ziedenie het perfecte Love Island. Mijn vriend Ton liet ik ooit eens buiten staan door de sleutel aan de binnenkant van het slot te steken. Hij droeg zijn lot. Buiten wachtte Ton met zijn pakje Drum achter de keet, sloeg een paar keer op de houten wand en probeerde het een half uurtje later nog eens. Wijzend op de chocolademousse rond onze monden (we hadden samen een Mars tongzoenend, zo eerlijk mogelijk met elkaar gedeeld),  haalde Ton de nieuwe single van Johnny Guitar Watson uit het plastic tasje en legde het plaatje op een van de Lenco’s.

Zij las boeken van Herman Hesse en Carlos Castaneda en wist, dat alles dat je aanraakte uit pure energie bestaat. Op een lome middag pakte ze mijn linker hand en legde die op haar borst zodat ik haar hart voelde kloppen. Haar linker legde ze op mijn borst. Kruislings hielden we onze rechterhanden vast. Ik hoefde niks te doen. Alleen maar waar te nemen wat er gebeurde. Af en toe blies ze de haren voor haar ogen weg zodat ik nog dieper in haar groene ogen kon verdrinken. Stofjes dansten in zonnestralen die steeds horizontaler door de luiken de soos binnen wisten te dringen. In de verte trok steeds een motor op, die bij de ingang van het zwembad heen en weer aan het show rijden was. De Laverda van een bink wiens naam ik vergeten ben.

Die zomer fietste ik nog een keer naar het grote huis bij de kwekerij van haar ouders in Nederwetten. In mijn pukkel een smeltende sixpack Bounty. Op haar kamer speelde ze ‘A Horse with No Name’ en zong de hele tekst uit haar hoofd. Ze vertelde glimlachend dat ze in Nijmegen zou gaan studeren op de Kopse Hof. Dat het beter was om elkaar los te laten. ‘In the desert, you can remember your name cause there aint no one,  for to give you no pain.' En ze lustte geen Bounty's.

Mijn derde liefje studeerde twee jaar later ook in Nijmegen. Ik ben nog eens op bezoek gegaan op de beneden etage waar ze samenwoonde met ene Henk. Haar stoffige gitaar stond naast een plantenhanger met twee potten erin en vertelde dat ze heel erg gelukkig was. Met die Henk. Inmiddels begreep ik dat Horse with No Name slechts twee akkoorden zijn: een E-mineur en een D-6.

Tien jaar later werkte ik als verpleegkundige in een TBS kliniek en kwam collega Herman de ochtenddienst in. Hij vertelde dat hij op de Middenpeelweg, die gevaarlijke autoweg met landweggetjes die de drukke verkeersader kruisen, getuige van een ernstig auto ongeluk was geweest. Een vrouw van onze leeftijd zat in haar deux-chevauxtje met het motorblok op haar borst geklemd. Toevallig hoorde Herman de naam van het dodelijke slachtoffer en bracht die hoofdschuddend mee naar ons werk die ochtend. Haar naam.

Het is dertig jaar geleden. Alles is energie.