Doorgaan naar hoofdcontent

Jij bent de placebo


 

Jij bent de placebo.

Door Joe Dispenza. https://www.youtube.com/watch?v=eEW9bIGMEfE 

Dit is een samenvatting van een seminar dat Joe Dispenza in 2017 gaf. Ik heb deze gemaakt omdat er een aantal prachtige inzichten in zitten. Die wil je niet wil missen wanner je wilt begrijpen hoe de fysiologie van je brein voor je, maar ook tegen je kan werken. Aan jou de keuze en te ontdekken wat er voor jou kan werken. Ook bevat het een aantal wegwijzers en door wetenschappelijk  onderzoek onderbouwde principes die in de praktijk van NLP (neuro linguïstisch programmeren) door de beoefenaars ervan al zijn waargenomen, maar pas later door neurologisch onderzoek en toename van kennis bevestigd zijn. Have fun!

Gedachten creëren jouw toekomst

Mensen hebben 60 tot 70 duizend gedachten per dag. Zo’n 90% van deze gedachten leidt tot dezelfde beslissingen die je gisteren ook maakte. En die leiden weer tot hetzelfde gedrag die weer tot dezelfde ervaringen leiden. Deze ervaringen leiden weer tot dezelfde emoties en op hun beurt zijn  die emoties de drijfveren tot dezelfde gedachten.

In die zin zou je kunnen zeggen dat we voor het grootste gedeelte in het verleden leven.

De neuro hormonen en neurotransmitters, de neurale circuits en de chemie in het brein zijn bepaald door jouw biologische staat van zijn. Hoe je denkt, handelt en voelt, vormt jouw genetische expressie en dus hoe jouw persoonlijkheid zich uitdrukt. En dat creëert jouw persoonlijke werkelijkheid. En dat is het zo’n beetje. Jouw persoonlijkheid creëert jouw realiteit.

Als je dus een nieuwe werkelijkheid, een nieuw leven wilt creëren moet je nadenken over jouw gewoontes, onbewuste gedachten en jouw geautomatiseerde waarnemings- en gedachtepatronen. Kijk naar de emotionele patronen van waaruit je leeft en waarmee je aan het verleden verbonden bent. Als je wilt veranderen, dan moet je letterlijk iemand anders worden.

Je brein is zodanig georganiseerd, dat je over alles kan reflecteren en kunt overdenken wat jouw unieke leven vorm heeft gegeven. Jouw brein kun je als een soort bandopname van het verleden beschouwen. Het is een ‘artefact’ van alles dat je geleerd en ervaren hebt tot aan dit moment toe.

Alle dingen die je steeds opnieuw doet (gewoontes, routines) zul je blijven herhalen. Je brein zal hierdoor echter niet significant veranderen. Je Handelt automatisch hetzelfde en hoopt heimelijk dat je leven verandert. 

  

Een gemeenschap van neuronen

Het principe in de neurowetenschappen is: Fire together – wire together. Wat je denkt, doet en ervaart, bepaalt de manier waarop je brein zich ontwikkelt. Je perst je hersenstructuur langzaamaan in zijn definitieve vorm. Tegen de tijd dat je 35 bent geworden, ben je een reeks opgeslagen herinneringen en gedragingen. Door steeds te herhalen wordt je lichaam geconditioneerd en weet je lijf het soms beter dan je brein. Gewoonte is eigenlijk: je lichaam dat het beter weet dan je brein.

95% van jouw waarden, overtuigingen, waarnemingen, beslissingen, gedrag, gedachten en emoties  zijn onbewuste, geautomatiseerde programma’s of patronen.

Nieuwe informatie zorgt echter voor nieuwe verbindingen in het brein. Dat heet leren: de voetafdruk van het bewustzijn in je brein. Een van de feiten is dat als je 1 nieuw ding leert, het aantal nieuwe neurale verbindingen verdubbelt van 1300 naar 2600. Wanneer het niet herhaald en herinnerd wordt, storten de nieuwe verbindingen weer in, gedurende een paar uur tot een paar dagen. Het herhalen of actief herinneren verduurzaamt deze verbindingen dus.

Visie en passie

Als je niet gedefinieerd bent door een visie die ‘groter is dan jezelf bent’ en je niet gepassioneerd bent over deze visie, dan heb je oude bagage in je brein zitten en zul je dus voorspelbaar leven. Deze voorspelbaarheid loopt als een belangrijk programmaatje de hele dag op de achtergrond te draaien omdat het zijn nut in de evolutie bewezen heeft. Gevaar, onveiligheid en onzekerheid kosten bakken energie om onder controle te krijgen en dat is nodig ook. Het heeft ons geholpen om te overleven in de wilde en gevaarlijke natuur van weleer. Voor sommige mensen is het veiligheids- en controle algoritme echter op hol geslagen en staat het altijd aan. Ook wanneer er geen reële dreiging is.

 


De rol van stress

Stress op zichzelf is goed omdat het energie vrijmaakt voor actie die nodig is om gevaar te ontvluchten, er tegen te vechten of om je stil te houden/te verstoppen. Het maakt voor je neuronen niet uit of het een echt gevaar is (een brullende leeuw die voor je staat) of de gedachte aan iets waar je gestrest van raakt. De fysieke reactie is identiek. Het is belangrijk om dit goed te begrijpen: stress reacties zorgen er namelijk voor dat het vermogen van je creatieve brein tijdelijk ingezet wordt om puur op jezelf en overleving te focussen. Dat houdt in dat je de lange termijn, een groter doel dan jezelf uit het oog kunt verliezen. Het goede nieuws is dat je jezelf weer terug kunt brengen in een ontspannen staat. Het slechte nieuws is dat we dat niet doen als we met onze smartphones bezig zijn.

Nieuw bewustzijn

Een nieuwe toekomst heeft dus nieuwe denk- handel , emotie en beslispatronen nodig. Anders leef je in het verleden. Gevoelens en emoties zijn het eindproduct van vroegere ervaringen. Bij nieuwe ervaringen zijn alle zintuigen ingeplugd en actief in de situatie. Noem het hyperbewustzijn. Ze creëren emotie en dat creëert op zijn beurt lange termijn herinneringen.

Oude inzichten

Ons bewustzijn heeft filters en heeft die ook nodig. Naast onze genetische eigenschappen en persoonlijkheidskenmerken trainen we door sociale vorming en internalisatie van gedrag ons bewustzijn om ‘filters’en ‘lenzen’ te gebruiken.  Kort gezegd: we leren in het leven om te zien, te horen en te handelen zoals het ‘hoort’.  Onze omgeving traint ons door belonen, negeren of te straffen om te doen wat er van je verwacht wordt. Lenzen helpen je om op ‘de gewenste of verwachte dingen’ te focussen. Filters zorgen ervoor dat je andere dingen juist niet opmerkt.

‘Cognitieve dissonantie’ en ‘bevestigingsruis’ zijn dergelijke psychologische lenzen en filters die er voor zorgen dat je in het jouw vertrouwde, aangeleerde spoor blijft functioneren. Ze helpen je om je comfortabel te laten voelen. En tegelijkertijd verhinderen ze ontwikkeling, creativiteit en verandering.

Als je niet groter kunt denken dan hoe je je nu voelt, dan leeft je lichaam dus ook in het verleden. De ‘eerste keer’- ervaringen zijn daarom zo indrukwekkend en gaan lange termijn herinneringen worden. Denk aan vakanties waar alles nieuw, spannend, onzeker en onontdekt is en meestal tegelijkertijd positieve en opwindende ervaringen zijn.

Inside Out

50% van wat je over het verleden vertelt is niet waar omdat je brein en je lichaam veranderd zijn. Herinneringen zijn per definitie onbetrouwbaar omdat het onmogelijk is om het volledige palet aan zintuiglijke, cognitieve, emotionele en proprioceptische (dat wat je voelt in je lijf) informatie op te roepen. We weten inmiddels dat ons brein visuele informatie van bijvoorbeeld het gezicht van je moeder pas in het lange termijn geheugen op kan slaan, wanneer je moeders ogen door de afdeling ‘ronde voorwerpen’ is herkend en in de kamer ‘ogen-menselijke kijkinstrumenten’ zijn geplaatst in kast nr 1: ‘mama’s ogen’. Kijk eens naar de prachtige animatie film ‘Inside Out’ waar alle actuele kennis over de werking van ons brein in relatie tot bewustzijn, geheugen, emoties en gedrag op een heldere manier wordt uitgelegd.

Gedachten zijn de taal van het brein. Gevoelens zijn de taal van het lichaam. Dus als je onzekere gedachten hebt of denkt, voel je onzekerheid in je lijf en wórd je onzeker omdat je jezelf in die staat commandeert. De herhaling van dit patroon zorgt ervoor dat je lichaam de ‘mind’ van de onzekerheid wordt. En dat kun je dan ervaren als je ‘bestemming’ of je ‘lot’. 

 


 

Is een mentale of fysieke crisis een keuze? Crisis leidt in ieder geval tot nieuwe beslissingen.

Mensen hebben vaak een crisis nodig om te kunnen veranderen. Tijdens een crisis zijn de automatismen en wat ze voor het in stand houden van je zelfbeeld en functioneel gedrag betekenen, onbruikbaar of zelfs disfunctioneel geworden. Oud gedrag in een crisis situatie kan de ellende vergroten en verdiepen.

Je kunt leren om vanuit pijn en leed te leven (door acceptatie en door actief slachtofferschap en het is allebei hard werken) maar ook vanuit een staat van plezier, dankbaarheid en vreugde.

Een toekomst die je Nu al leeft

Emotionele reacties beïnvloeden je fysieke biochemie. Als je negatieve emoties toestaat om te blijven dralen en dat houdt uren of dagen lang aan, dan noemen we dat een stemming. Als dat maanden lang duurt noemen we dat een temperament. Als dat jarenlang doorgaat heet dat een persoonlijkheidstrek. De externe wereld creëert en controleert dus je gedachten en houdt verandering tegen. Visie = geloof in de toekomst die je hier en nu al leeft. Doordat je de inspiratie, passie en opwinding nu al kunt ervaren. Je gedachten kunnen je lichaam veranderen daardoor.  De frontale lob is 40% van het brein. De rest is niet meer dan een berg programma’s. De frontaal kwab kan nieuwe plannen maken en vragen stellen: ‘Wat als ik vandaag eens deze of die mogelijkheden ga benutten…’ Het is de creatieve dirigent in actie. De ‘Wat als’ vraag zet het brein in de actie stand.

Ongemak

Zuivere intentie plus opgetilde(passievolle) emotie opwekken, betekent dat je een fundamentele verandering van leven in het verleden ombuigt naar doelgericht leven in de toekomst. Dit is het punt waarop je bewust naar jezelf kijkt en begint te objectiveren – van een afstand naar jezelf kijkt. Als je je gedrag verandert, ga je onzekerheid en ongemak voelen omdat je een stap in het onbekende zet. Dat maakt veranderen dus moeilijk want je kent de negatieve, maar vertrouwde kant zo goed. Nieuwe keuzes laten je je ongemakkelijk voelen wat op hun beurt als ‘negatief gelabeld’ kan worden. Dat gebeurt in een split second.… en hier komen de smoesjes en het uitstellen om de hoek.

Open einde

De beste manier om de toekomst te voorspellen is om die te leven met een open einde voor ogen. Als je je prettig gaat voelen in het niet-weten dan kan het wonderbaarlijke gebeuren. In het jou bekende gaat dat niet gebeuren. Weet je nog: als je blijft doen wat je altijd deed, krijg je wat je verwacht te krijgen. Vlak hierbij de rol van je omgeving, je cultuur niet uit. Deze bevestigt continue een bepaalde mindset en gedrag omdat cultuur deze genormaliseerd heeft. En wat genormaliseerd is, tot norm verworden is, werkt op een dieper niveau door om onzekerheden tot een minimum te beperken. De functie van cultuur (dat wat op collectief niveau de normale standaard is geworden) zou je kunnen zien als onzekerheidsreductie. Het lager draaien van de thermostaat van alertheid. 

 


 

De kern van Dispenza’s visie is deze:

De meeste mensen hebben geleerd om door de lens van het verleden (de emoties uit het verleden) naar hun toekomst te kijken: eerst wil ik iets krijgen of bereiken om dankbaar voor te zijn en dan zal ik me ook werkelijk dankbaar voelen. Maar zo werkt het niet. Je visie zal hierdoor juist onscherper en vager worden. En dus ook zal de motor achter je visie trager gaan lopen of helemaal stilvallen. Maar als je een opgetilde, opgewonden emotie oproept (zoals dankbaarheid er een is), zal het zicht op je doelen scherper worden en voel je je sterker gemotiveerd.

Verwacht een positieve uitkomst

Je moet dus overvloed oproepen en voelen zodat de rijkdom en overvloed jou kan vinden. Je moet je bekrachtigd voelen om het succes naar je toe te laten komen. Zodat je het succes herkent wanneer het bij je bewustzijn aan staat te kloppen en je de deur open zet. Je moet dankbaarheid voelen om het leven te creëren dat jij wilt hebben. Het is een bekrachtigende overtuiging die je helpt om moeilijkheden te zien als leermomenten en een reden om door te zetten.

Jij bent de placebo

Een treffend voorbeeld tot slot. Een groep mensen met ernstige Parkinson verschijnselen werd een hersenoperatie aangeboden. De groep werd door een willekeurige keuze in twee groepen verdeeld: een groep zou een neurostimulator geïmplanteerd krijgen in het hersengebied van waaruit de tremoren ontstaan. Dit is een bewezen techniek om de ernstige trillingen tot staan te brengen. De andere groep kreeg een identieke operatie inclusief narcose en snijwerk maar zonder de neurostimulator te plaatsen. En wat denk je? Een aantal patiënten die de nep-operatie kregen waren daarna volledig zonder symptomen. In dit geval bracht de verwachte verbetering ook daadwerkelijk verbetering. Een kritische noot hierbij is dat Parkinson veroorzaakt wordt door slecht functionerende dopamine receptoren en dat een positieve verwachting dopamine in de hersenen toe laat nemen.  Kijk hier voor informatie over het placebo effect.  

Dus als jij je lichaam laat voelen hoe die nieuwe toekomst aan kan voelen, vooruitlopend op de eigenlijke ervaring dan verander je je biologie en je fysiologie. De meeste mensen wachten op iets buiten hen dat hen als een lot toevalt of overkomt. Ik noem dat affluentie: de dingen komen naar je toe. Hoe doe je dat? Je brengt je doelen in lijn met je ‘bedoeling’ of je visie. Als je dat doet dan zijn je doelen een natuurlijk bijverschijnsel. Voor meer details kun je vanaf ongeveer de 59e minuut naar de details kijken(de opname van dit seminar duurt ongeveer 1 uur en 56 minuten).

 


Je zult meer in detail zien

·       Welk type doelen de meest krachtige drijfveren vormen om vol te kunnen houden (en je zult zien dat geld de minst krachtige daarvan is…)

·        Hoe ons lichaam in staat is door pure denk- en visualisatiekracht zichzelf te genezen. (Dispenza heeft zijn eigen lichaam geheeld na een dwarslaesie (verlamming)  tgv een motorongeluk, waar van de artsen zeiden dat hij nooit meer zou kunnen lopen). Een inkijkje in het placebo effect.

·       Wat mensen in organisaties nodig hebben om een succesvol team te kunnen zijn en hoe dit gelinkt is aan hoe neuronen in de hersenen samenwerken. Vertrouwen is motor en de uitkomst tegelijkertijd.

Veel plezier en wijsheid toegewenst.

Wim

Reacties

Populaire posts van deze blog

Mooie dagen gewenst!

  Lieve, gave mensen, Kerstmis. Dat feest van vrede op aarde, terwijl je in de Action om het laatste gourmetstel vecht. Of dan Nieuwjaar. Het moment waarop je met goede voornemens in je hoofd naar de schaal oliebollen kijkt en denkt: Morgen Begint Alles. Laten we eerlijk zijn: we zijn allemaal een beetje gek, imperfect en iets te hard aan het zoeken naar dat wat nooit echt te vinden is. Perfect geluk? Het bestaat niet. En als het al bestond, we zouden het wantrouwen. Dus dit jaar wens ik ons geen perfecte kerstdagen of een foutloos 2025. Ik wens ons iets veel beters:   Dat we durven lachen om ons eigen gestuntel. Dat we de knop van onze verlangens een beetje naar links draaien en ons ego kunnen beteugelen. Dat we ons mogen verbazen over hoeveel troost er zit in een schouderklopje, een flauwe grap, of een glas wijn dat nét te vol geschonken is. Want uiteindelijk zijn we allemaal koekenbakkers, die elkaar soms totaal niet begrijpen en desondanks elkaar proberen vast te...

Kapsonihilisme: een poging tot anders denken

Met welk denken durven we de toekomst aan? Met het Kapsonihilisme natuurlijk! Kapsonihilisten (excuseer het neologisme) zijn mensen die zat zijn van de tredmolen waarin hard gelopen wordt zonder werkelijk vooruit te komen: de routine waarin werken voor een hypotheek of huurbaas, het zorgen voor kinderen en ouders en twee keer per jaar op vliegvakantie, de hoofddrijfveren lijken de zijn. Kapsonihilisten willen kappen met de kapsones die statussymbolen neigen te verspreiden en terug naar eenvoud, rust en essentie. Het zal blijken dat dit denken pijnlijke keuzes impliceert.  De onderliggende vragen   Staan wij als denkende wezens nu werkelijk boven de natuurlijke wereld? In hoeverre zal de natuur ons nog laten begaan op de huidige weg, alvorens zij op haar beurt weer boven op ons zal gaan staan? De dunne schil van onze dampkring is inmiddels bezig, om ons van de enige leefbare plaats in de kosmos weg te koken. IJskappen smelten en de zeespiegel stijgt. Biod...

Ballen in de Doos!

  Dit ken jij vast ook wel;  overlijdensberichten en bidprentjes. Ze slingerden vorig jaar wat rond in lades, op een stapeltje tussen belasting- en andere papieren of waren achter de kast gevallen. Op sommige momenten was ik me bewust van mijn wegkijk routine. Meestal niet, want de doden zitten bij voorkeur niet de hele dag op het netvlies. Totdat ik mezelf aan het eind van sommige dagen versomberd terugvond. Ik had toen nog niet helder wat er aan me trok.  Down the Road Totdat ik vorig jaar Evert op TV zag. Met vijf mede Downies en hun twee begeleiders, was hij Down the Road op vakantie in Canada. De puurheid van Evert over zijn verward bedroefde gevoelens aangaande het meisje waar hij verkering mee heeft én de jongens waar hij stapelverliefd op is, mogen er van de begeleiders helemaal zijn. Het verdriet en de frustraties overspoelen Evert soms zo zeer dat hij er bijna in verdrinkt. Totdat Evert opschrijft of tekent wat deze grote gevoelens met hem doen en hij ze...