Doorgaan naar hoofdcontent

Hey Broze, Boze Burger. Grijp de toekomst bij de lurven!

 


De verkiezingen komen er aan en u komt er voor uit uw stoel! Fijn, want eindelijk mag u weer gebruik maken van uw burgerrechten en dat is best bijzonder. In 1919 mocht de helft van Nederland (vrouwen) dit namelijk nog niet. En in België is er nog steeds stemplicht. Beide zijn niet wenselijk lijkt mij. Maar waarom al die moeite doen om met een rood potlood een rondje in te kleuren? Lees in vrijheid verder.

Het is echt heel erg!

Stel: u kunt geen hypotheek meer krijgen en u baalt van de torenhoge huren, de energierekening, de gestegen eigen bijdrage in de zorgkosten, te hoge belastingen op arbeid en het verhogen van de AOW leeftijd. Daar kwam Corona nog eens onderdoor en de oorlog in Oekraïne overheen met als amuse, tussengerecht en dessert een absurd hoge inflatie. 

En natuurlijk pakken de Polen, Afrikanen en Arabieren al jaren ons werk en uw veiligheidsgevoel af. We zijn verdreven uit het sprookje en waar is God nu we Hem/Haar/Het zo hard nodig hebben?  U gelooft niet meer in vertegenwoordiging van uw wensen in den Haag. U heeft liever krijsende tinnitus in de oren dan de namen van Rutte, Kaag en Wopke te horen noemen.

Nederland Kutland

Toeslagenschandaal, Boerenprotesten, Stikstofneerslag in de natuur, Slavernij, Klimaat, Armoede, Aardbevingsschade in Groningen, Woningnood, Asielzoekers en Milieuproblemen. We leven in de hel! Als dit verblijf in de gure kloof tussen arm en rijk nog leven genoemd kan worden. En het is de schuld van Rutte en Kaag.

Daarom drukt u uw boosheid uit door op de clubjes van Geert Wilders, Caroline van der Plas of Thierry Baudet te stemmen. U hoopt dat ze ons zullen redden.

Want dat beweren en zweren ze. Zij beloven Nederland terug te veroveren en aan u terug te geven. Vlak nadat het noodlijdende Holland uit de kleverige handen van de EU en Brussel is weggegrist en aan de varkenshouders en melkveeboeren is teruggegeven, komen Caroline, Thierry en Geert als geluksbodes van de postcodeloterij hoogstpersoonlijk bij u langs. Uw soevereine land is weer van ons allemaal. En u geloofde het….


 

Tel even mee: de zegeningen

Natuurlijk weet u diep van binnen ook wel dat er niets echt van u afgepakt is en dus ook niet terug gegeven hoeft te worden. U heeft een dak (met gesubsidieerde zonnepanelen) boven uw hoofd, te eten, centrale verwarming, schoon en bijna gratis water uit de kraan, internet, toegang tot gezondheidszorg, bescherming van politie als dat nodig is en een nog steeds goed werkend rechtssysteem. Met een beetje geluk rijdt u lekker hard en elektrisch over onze tolvrije snelwegen. Ik hoop dat u gebruik heeft gemaakt van ons openbaar onderwijs. Want ook dat wordt door ons tamelijk rechtvaardige belastingsysteem bekostigd.

Als uw kinderen ADHD, ODD, PDDNOS, Autisme, Dyslexie, Game/Lachgas- of GHB verslaving hebben mag u de shit aan onze jeugdzorg uitbesteden. U verdient uw eigen geld, of bent hier door een uitkering in voorzien. Er zijn voedselbanken, toeslagen en praktische hulp voor wie het zwaar hebben. We mogen politici en gezagsdragers heksen, horken en hoeren noemen zonder dat we door een Gestapo uit ons huis worden geknuppeld.

Zijn we niet gewoon een stel verwende drollen?

Voor sommige aardbewoners is bovenstaand voorzieningenniveau de aantrekkelijke definitie van Het Paradijs. Ze verdrinken ervoor in de Middellandse Zee nadat ze eerst voor armoede en oorlog gevlucht zijn, uitgeperst door een smokkelaar en misschien ook wel seksueel misbruikt door een stinkende crimineel. Ze dromen van het Geluk dat wij hebben maar dat we voor lief nemen. Ooit hoorde ik iemand uit diep Afrika zeggen: “Ik droom van een eigen koelkast met een koele fles sinaasappelsap. Mijn eigen fles. Waar ik zelf voor heb gewerkt bij een menselijke baas.     

Ik heb toch godverdomme recht op mijn bloedeigen boosheid? Of wa.

Dus u bent boos. En dat moet de rest van Nederland weten want u gaat op Caroline, Thierry en Geert stemmen. Een paar verkiezingen terug kwamen ze niet verder dan een verkiezingsprogramma op één A 4-tje. U begreep ook wel dat het niet mogelijk is om een land te besturen met een boodschappenlijstje. Kijk maar eens naar uw huurcontract of testament waar uw belangen in gewaarborgd behoren te zijn. Probeer dat maar eens in te korten tot één kantje zonder uzelf te benadelen. Wilders, van der Plas en Baudet willen de eenvoud weer terug in onze complexe maatschappij. En die beloven ze in mooi klinkende korte zinnen. Té kort om waar te kunnen zijn. Maar ja, actie heeft een motor nodig. Boosheid brengt meer beweging dan nadenken; op de korte termijn tenminste. 

Vroeger. Toen de boten nog van hout waren en de mannen van staal.

Een mooi streven. Maar zonder realistisch plan komt hier helaas weinig van terecht. Ze willen namelijk terug naar vroeger toen de zomers nog nat waren en Groningen nog stil. Toen de pieten nog zwart waren en de bevolking nog hagelwit. Wat alleen mogelijk is in een Tijdmachine uit Star Trek. Bereid u zich al vast voor op teleurstelling. Politiek is namelijk geen lopend buffet waar u naar believen kunt opscheppen. Het is zure appels en bittere pillen met soms wat lekkers voor iedereen zodat we ooit in een aantrekkelijke toekomst aanbelanden met minder crises dan we nu hebben.

Ouderen: 'na ons de zondvloed. Wij hebben dit land opgebouwd!'

Wilders, Plas en Baudet zijn als een suikeroom/tante: 'wees gerust, doe zelf niets want ik ga het regelen.' Zij gaan crises oplossen met fantoommaatregelen. Grenzen dicht (kan niet), ongewenste figuren deporteren en religieuze boeken verbieden (hiervoor moet de grondwet veranderd worden). Of een Nexit wat dan weer wel kan (zie Groot Brittannië worstelen na de Brexit). Piekbelastende veehouders langer in onzekerheid laten (want de milieubelasting van mest en stikstof in twijfel blijven trekken). Kortom onze kinderen mogen het later op gaan lossen en het zal voor de ouderen hun tijd wel duren. Die zijn binnen 20 jaar hun stem voorgoed kwijt.


 

We hebben meer verbinding en vertrouwen nodig, willen we ons veiliger gaan voelen. Minder polarisatie en meer contact met mensen buiten de vertrouwde bubbel waar je hoort wat je wilt horen.  De zogenaamde elite en ongewenste vreemdelingen zijn immers schuldig aan uw ongenoegen.
Maar zij zijn het wel die de complexe bestuurstaken of het smerigste en laagstbetaalde werk doen. Stelt u zich eens voor dat u hiervoor gedwongen ingezet wordt. Iemand moet het vuile werk immers opknappen. Bent u dan ook bereid om de handen hiervoor uit de mouwen te steken? We zullen zien. Het zou geweldig zijn.

Ga vooral stemmen en volg uw hart.

Nederland is een prachtig, rijk, democratisch en veilig land met een van de gelukkigste bevolkingen ter wereld. We zorgen met elkaar goed voor kwetsbare mensen. Nederlanders met mogelijkheden worden gestimuleerd om die te ontwikkelen en gebruiken. Daar worden ze uiteindelijk zelfstandiger en gelukkiger van.
U waarschijnlijk ook. En ondanks alle zegeningen die Nederland telt, mag u boos zijn en boos blijven. Maak in ieder geval gebruik van uw democratische recht om te stemmen. Ook na 15 maart komen we elkaar tegen op straat en in de supermarkt waar alles gewoon zijn gangetje zal gaan. Maar dan hoop ik toch wel een gangetje naar een aantrekkelijke toekomst voor alles en iedereen. Inclusief boeren, ouderen, LHBT enz,  mensen die hart voor klimaat, dieren en milieu hebben. Want de natuur zijn wij. Als we onze liefde voor het leven willen vieren, dan zorgen we voor leefbaarheid en duurzaamheid. Zo veel verder zullen we na moeten denken en daarnaar handelen. 


 



 

 

 

Reacties

Populaire posts van deze blog

Mooie dagen gewenst!

  Lieve, gave mensen, Kerstmis. Dat feest van vrede op aarde, terwijl je in de Action om het laatste gourmetstel vecht. Of dan Nieuwjaar. Het moment waarop je met goede voornemens in je hoofd naar de schaal oliebollen kijkt en denkt: Morgen Begint Alles. Laten we eerlijk zijn: we zijn allemaal een beetje gek, imperfect en iets te hard aan het zoeken naar dat wat nooit echt te vinden is. Perfect geluk? Het bestaat niet. En als het al bestond, we zouden het wantrouwen. Dus dit jaar wens ik ons geen perfecte kerstdagen of een foutloos 2025. Ik wens ons iets veel beters:   Dat we durven lachen om ons eigen gestuntel. Dat we de knop van onze verlangens een beetje naar links draaien en ons ego kunnen beteugelen. Dat we ons mogen verbazen over hoeveel troost er zit in een schouderklopje, een flauwe grap, of een glas wijn dat nét te vol geschonken is. Want uiteindelijk zijn we allemaal koekenbakkers, die elkaar soms totaal niet begrijpen en desondanks elkaar proberen vast te...

Kapsonihilisme: een poging tot anders denken

Met welk denken durven we de toekomst aan? Met het Kapsonihilisme natuurlijk! Kapsonihilisten (excuseer het neologisme) zijn mensen die zat zijn van de tredmolen waarin hard gelopen wordt zonder werkelijk vooruit te komen: de routine waarin werken voor een hypotheek of huurbaas, het zorgen voor kinderen en ouders en twee keer per jaar op vliegvakantie, de hoofddrijfveren lijken de zijn. Kapsonihilisten willen kappen met de kapsones die statussymbolen neigen te verspreiden en terug naar eenvoud, rust en essentie. Het zal blijken dat dit denken pijnlijke keuzes impliceert.  De onderliggende vragen   Staan wij als denkende wezens nu werkelijk boven de natuurlijke wereld? In hoeverre zal de natuur ons nog laten begaan op de huidige weg, alvorens zij op haar beurt weer boven op ons zal gaan staan? De dunne schil van onze dampkring is inmiddels bezig, om ons van de enige leefbare plaats in de kosmos weg te koken. IJskappen smelten en de zeespiegel stijgt. Biod...

Ballen in de Doos!

  Dit ken jij vast ook wel;  overlijdensberichten en bidprentjes. Ze slingerden vorig jaar wat rond in lades, op een stapeltje tussen belasting- en andere papieren of waren achter de kast gevallen. Op sommige momenten was ik me bewust van mijn wegkijk routine. Meestal niet, want de doden zitten bij voorkeur niet de hele dag op het netvlies. Totdat ik mezelf aan het eind van sommige dagen versomberd terugvond. Ik had toen nog niet helder wat er aan me trok.  Down the Road Totdat ik vorig jaar Evert op TV zag. Met vijf mede Downies en hun twee begeleiders, was hij Down the Road op vakantie in Canada. De puurheid van Evert over zijn verward bedroefde gevoelens aangaande het meisje waar hij verkering mee heeft én de jongens waar hij stapelverliefd op is, mogen er van de begeleiders helemaal zijn. Het verdriet en de frustraties overspoelen Evert soms zo zeer dat hij er bijna in verdrinkt. Totdat Evert opschrijft of tekent wat deze grote gevoelens met hem doen en hij ze...