Doorgaan naar hoofdcontent

Waarom ik een streep door X zette

 


De digitale gifbeker

Laten we eerlijk zijn: Twitter is inmiddels niet meer dan een digitaal bubbelbad gevuld met roddels, complottheorieën en scheldkanonnades. In plaats van een ontspannende ervaring, voelt het alsof je ongevraagd in een etsende vloeistof van zuur bijtende meningen wordt gegooid, zodat jouw zachte kanten weggevreten worden.  X – het platform waar Elon Musk met zijn vrijheid-van-meningsuiting-schild zwaait alsof hij Don Quichot is. De succesgod en Alleskunner Musk die het opneemt tegen de windmolens van fatsoen. Spoiler alert: hij wint niet.

Elon’s circus van desinformatie

Elon Musk probeert ons te verkopen dat X een forum is waar vrijheid van meningsuiting op een voetstuk staat. Maar ook hier moeten we eerlijk zijn: het is meer een circus waar de hoofdacts bestaan uit complotdenkers, internet trollen en de digitale equivalent van een groep middelbare school pestkoppen. “Vrijheid!” roept Musk, terwijl hij de deur openhoudt voor elke internetmafketel die een misthoorn meebrengt. Als dit vrijheid is, zet me dan maar op Mars Elon—bij voorkeur zonder wifi.

Polarisatie: de digitale kanker

X  is verworden tot een all-you-can-eat buffet waar je alleen maar zure haring voorgeschoteld krijgt . Het voelt alsof we allemaal zijn ingedeeld in Team Voor of Team Tegen—en wat we doen is ons chagrijn naar elkaar gooien. De mogelijkheid van nuance? Onmogelijk in 140 leestekens. Grijstinten? Die bestaan hier niet. Hier zit je in een zwart-witfilm waar iedereen zeven kleuren stront schijt: op elkaars koppen uiteraard. En uiteindelijk wensen mensen die je nooit ontmoet hebt een hersentumor toe. 

 


Het uitlachen van de menselijkheid

Wat gebeurde met een beetje vriendelijkheid? Dan ben je plotseling dus een deugneus geworden. Op X is empathie of compassie even zeldzaam geworden als een eenhoorn op een skateboard. Eén onhandige opmerking en je wordt gefileerd, gedoxt en zelfs achtervolgd naar contacten op andere sociale media. Politici en mensen die voor de publieke zaak werken worden bespuugd, overladen met desinformatie en bedreigd. Het zijn onvrijwillige deelnemers geworden in een uit de hand gelopen roast. Alles voor een paar likes aan toetsenbordhelden. De mensen met visie en idealen dromen niet meer hardop op X: ze zijn opgebrand, teleurgesteld en vertwitterd.

Leven voorbij het scherm

Maar stel je voor: je spendeert een avond zonder je telefoon. Het kan! Geen onnodig geklier van vreemden, geen pochen over wie de meeste sterren in z’n bio heeft staan. Alleen jij, je vrienden, een goed glas wijn en misschien een kat die grappige dingen doet. En weet je wat? Dit herinnert je er aan dat je korte en kostbare tijd buiten je scherm mooier, rustiger en vooral veel minder giftig is dan die eindeloze stroom van online smerigheid.  

Dus, lieve mensen, haal diep adem,  en trek een streep. Zeg vaarwel tegen het digitale gif, en stap het X-loze leven in. Je zal zien dat je tijd offline veel meer waarde heeft dan de digitale zooi waar Elon Musk zijn geld mee wil verdienen. Sla hem de rotjes uit handen waarmee hij de aandacht wil afdwingen. Op een dag ontploft het namelijk allemaal in zijn gezicht.  




Reacties

Populaire posts van deze blog

Mooie dagen gewenst!

  Lieve, gave mensen, Kerstmis. Dat feest van vrede op aarde, terwijl je in de Action om het laatste gourmetstel vecht. Of dan Nieuwjaar. Het moment waarop je met goede voornemens in je hoofd naar de schaal oliebollen kijkt en denkt: Morgen Begint Alles. Laten we eerlijk zijn: we zijn allemaal een beetje gek, imperfect en iets te hard aan het zoeken naar dat wat nooit echt te vinden is. Perfect geluk? Het bestaat niet. En als het al bestond, we zouden het wantrouwen. Dus dit jaar wens ik ons geen perfecte kerstdagen of een foutloos 2025. Ik wens ons iets veel beters:   Dat we durven lachen om ons eigen gestuntel. Dat we de knop van onze verlangens een beetje naar links draaien en ons ego kunnen beteugelen. Dat we ons mogen verbazen over hoeveel troost er zit in een schouderklopje, een flauwe grap, of een glas wijn dat nét te vol geschonken is. Want uiteindelijk zijn we allemaal koekenbakkers, die elkaar soms totaal niet begrijpen en desondanks elkaar proberen vast te...

Kapsonihilisme: een poging tot anders denken

Met welk denken durven we de toekomst aan? Met het Kapsonihilisme natuurlijk! Kapsonihilisten (excuseer het neologisme) zijn mensen die zat zijn van de tredmolen waarin hard gelopen wordt zonder werkelijk vooruit te komen: de routine waarin werken voor een hypotheek of huurbaas, het zorgen voor kinderen en ouders en twee keer per jaar op vliegvakantie, de hoofddrijfveren lijken de zijn. Kapsonihilisten willen kappen met de kapsones die statussymbolen neigen te verspreiden en terug naar eenvoud, rust en essentie. Het zal blijken dat dit denken pijnlijke keuzes impliceert.  De onderliggende vragen   Staan wij als denkende wezens nu werkelijk boven de natuurlijke wereld? In hoeverre zal de natuur ons nog laten begaan op de huidige weg, alvorens zij op haar beurt weer boven op ons zal gaan staan? De dunne schil van onze dampkring is inmiddels bezig, om ons van de enige leefbare plaats in de kosmos weg te koken. IJskappen smelten en de zeespiegel stijgt. Biod...

Ballen in de Doos!

  Dit ken jij vast ook wel;  overlijdensberichten en bidprentjes. Ze slingerden vorig jaar wat rond in lades, op een stapeltje tussen belasting- en andere papieren of waren achter de kast gevallen. Op sommige momenten was ik me bewust van mijn wegkijk routine. Meestal niet, want de doden zitten bij voorkeur niet de hele dag op het netvlies. Totdat ik mezelf aan het eind van sommige dagen versomberd terugvond. Ik had toen nog niet helder wat er aan me trok.  Down the Road Totdat ik vorig jaar Evert op TV zag. Met vijf mede Downies en hun twee begeleiders, was hij Down the Road op vakantie in Canada. De puurheid van Evert over zijn verward bedroefde gevoelens aangaande het meisje waar hij verkering mee heeft én de jongens waar hij stapelverliefd op is, mogen er van de begeleiders helemaal zijn. Het verdriet en de frustraties overspoelen Evert soms zo zeer dat hij er bijna in verdrinkt. Totdat Evert opschrijft of tekent wat deze grote gevoelens met hem doen en hij ze...